กินเที่ยว บุรีรัมย์ รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ .... แต่ก็ยังอร่อย

มาบุรีรัมย์หลายรอบมาก แต่ทุกๆรอบที่มาก็จะต้องย้อนกลับไปหาของอร่อยกระแทกปากที่ร้านเดิมๆ ทุกที เพราะอะไร .... อยากจะบอกว่าก็เพราะ “อร่อย” ไง คำเดียวง่ายๆ เลย ....

ครั้งนี้พอดีได้รับเชิญจากโตโยต้าให้ไปร่วมงาน โตโยต้า มอเตอร์สปอร์ต สนามสุดท้ายสำหรับปีนี้ ก็เลยถือโอกาสขับรถกินลมชมวิวไปเองดีกว่า เพราะโดยส่วนตัวชอบขับรถมากกว่านั่งเครื่องบิน เพราะกลัวหลุมอากาศ เจอทีไร เหงื่อออก เวียนหัว ทุกที งานนี้ก็ไปรับรถมาเหมือนเคย คราวนี้ “พี่เอก” จัด C-HR มาให้แบบไม่ต้องร้องขอ และรอคิวนาน
 
อันที่จริงแล้ว เคยขับมาแล้วตอนเปิดตัวและเชิญขับทดสอบเส้นทาง แพร่/น่าน แต่ตอนนั้นไม่ได้ทดลองว่าจะประหยัดขนาดไหน เพราะขับกันเกินกว่าการใช้งานทั่วไป ใส่กันเต็มเหนี่ยว ไม่มียั้งกันซักคน ครั้งนี้ได้รถมาขับเองสบายๆก็เลยอยากลองดูว่าจะประหยัดจริงอย่างที่ทางโรงงานเคลมเอาไว้หรือเปล่า

สำหรับ C-HR คันที่ได้มาทดลองขับ เป็นรุ่นสูงสุด HV Hi เรื่องทั่วไปคงไม่ต้องบรรยายกันมาก เพราะตัวเป็นๆ วิ่งกันบนท้องถนนเยอะแยะ แต่เรื่องที่เป็นประเด็นที่พูดกันมากก็คือ การออกแบบตัวรถที่เน้นไปทางรถสไตล์คูเป้ ขอบประตูบานหลังยกสูง และเสาหลังค่อนข้างหนา ทำให้มุมมองของผู้โดยสารด้านหลังไม่โปร่ง ตรงนี้หลายคนอาจจะรู้สึก แต่อีกหลายคนก็ไม่ซีเรียสเพราะซื้อรุ่นนี้ขับกัน 2 คน หรืออาจจะมีเด็กนั่งหลัง ครอบครัวขนาดเล็กไม่ใหญ่มาก

ส่วนห้องโดยสารตอนหน้า ผู้ขับขี่และผู้โดยสาร นั่งได้แบบสบายๆ เบาะผู้ขับที่ปรับระดับสูงต่ำได้ และมีที่ดันหลังไฟฟ้าแช่วยในเรื่องของความเมื่อยล้าได้อย่างดีเมื่อต้องขับขี่นานๆ ส่วนเบาะผู้โดยสารมีระยะการปรับสูงต่ำค่อนข้างมาก รองรับสรีระของผู้ขับได้หลากหลาย การวางสวิตช์ควบคุมระบบต่างๆ ใช้งานสะดวก มีช่องใส่ของในจุดต่างๆ มากมาย เน้นให้ผู้หญิงชื่นชอบซะด้วย เพราะคุณผู้หญิงของจุกจิกเยอะ ส่วนคุณผู้ชายก็คงไม่มีปัญหา เพราะชอบความเป็นสปอร์ตของตัวรถมากกว่า

ในส่วนเครื่องยนต์อย่างที่เรารู้กันอยู่แล้ว ผมคงไม่พูดถึงมาก เอาเป็นว่ามาลองกันเลยดีกว่า ว่ามันจะประหยัดขนาดไหน ในการขับใช้งานทั่วไป อัตราสิ้นเปลืองจะขึ้นอยู่กับลักษณะการขับ เพราะโดยส่วนใหญ่เป็นเครื่องยนต์ที่รับภาระการทำงานไป เพียงแต่ระบบไฮบริดจะช่วยให้ประหยัดมากกว่า เพราะมีมอเตอร์ไฟฟ้ามาช่วยแบ่งเบาภาระของเครื่องยนต์ในบางช่วง เช่น การออกตัวหรือเร่งแซง และบางจังหวะที่ยกคันเร่งแล้วเติมเบาๆ เครื่องยนต์จะไม่ทำงาน จะเป็นหน้าที่ของมอเตอร์ไฟฟ้า

สำหรับการเดินทางไกลในครั้งนี้ ระยะทางจะอยู่ที่ประมาณ 400 กิโลเมตร ใช้ความความเร็วเดินทางปกติ 90 - 110 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ไม่ต้องมานั่งกังวลเรื่องปัญหาจับความเร็ว ขับเพลินๆ มาถึงบุรีรัมย์ มาเติมน้ำมันปั๊ม ปตท. ในตัวเมือง
วิ่งมาระยะทางทั้งหมด 422 กิโลเมตร เติมน้ำมันชดเชยลงไป 17.2 ลิตร เฉลี่ยออกมาได้ 24.53 กิโลเมตร/ลิตร ใช้คำว่าประหยัดได้อย่าไร้ข้อกังขา ถ้าชอบรถทรงแบบนี้ ชอบความประหยัด คุ้มค่า กับราคาค่าตัว 1.159 ล้านบาท ซื้อเถอะครับ ไม่ต้องคิดมาก....

หลังจากเข้าเมืองมาเรียบร้อยก็ต้องไปจบที่ร้านเก่า ร้านเดิม ตำนานความแซบ แสบรูดาก กับ "เจ๊น้อย สะพานยาว บุรีรัมย์" ร้านนี้เป็นร้านส้มตำแบบบ้านๆ ไม่มีป้าย ไม่มีแอร์ ร้านอยู่ริมถนน ในตัวเมือง หาไม่ยาก ใช้กูเกิ้ลให้เป็นประโยชน์ รับรองพาไปจอดหน้าร้านเลยครับ จอดรถได้ตามริมถนน แต่เช็ควันคู่วันคี่ให้ดี ไม่งั้นเจอพี่ตำรวจแจกใบสั่งแน่นอน

เข้ามานั่งในร้ายมีโต๊เยอะพอสมควร เลือกเอาตามความชอบของตูดแต่ละคนได้เลย เมนูเด็ดของร้านนี้ มาทีไรต้องโดนคือ... “ปีกไก่เสียบไม้ย่าง” มาแบบไม้ละ 3 หรือ 4 ปีก แล้วแต่ขนาดของปีก อื้อหืมมม เด็ดดวงมาก ปีกไก่ย่างมาแบบหอมเครื่องเทศสูตรอีสาน ... ไม่รู้ว่าหมักอะไรบ้าง แต่ที่แน่ๆ กระเทียมพริกไท มีชัวร์ ย่างด้วยเตาถ่าน ด้านนอกเกรียมแบบไหม้พองาม ส่วนเนื้อในนุ่ม ฉ่ำ ไม่แห้งจนเกินไป กินแล้วบอกเลยไม่ต้องจิ้มน้ำจิ้ม เพราะเดี๋ยวไม่ได้รสชาติไก่ย่างสูตรอีสานแท้ๆ

มาทั้งทีไม่จัดส้มตำก้อเดี๋ยวจะหาว่ามาไม่ถึง เลยสนองความอยากด้วย “ตำซั่วปูปลาร้า” นัวปลาร้า หอมสะดุดโพรงจมูกมาก เครื่องตำใส่เยอะ หลากหลายผักตามสไตล์อีสาน ทั้งมะเขือ ถั่วฝักยาว ตำพอแหลก ใส่ขนมจีนลงไปด้วย ตอนมาเสริฟ กลิ่นพลังอีสานมาก่อนเลย จานนี้ของดีเด็ด แซบ สะใจ หอมปลาร้า เผ็ดร้อนด้วยพริกแห้ง กินไปก็น้ำมูกไหล เหงื่อไหลกันไปตามระเบียบ

ความแซบอีกจานตามมาติดๆ กับ “ตำหอยแครง” ใช้หอยแครงสดๆ มีเลือดซึม พอให้รู้สึกได้ว่าสดจิมๆ เสริมความแซบด้วย ต้มหอม ผีกชีฝรั่ง หอมแดงซอย ตะไคร้ ปรุงรสชุดใหญ่ตามน้ำหนักมือของแม่ครัว จบด้วยความ แซ่บ แสบรูดาก ทั้งสด ทั้งเลือด ทั้งเผ็ด ใจไม่แข็ง อย่าลอง แสบตรูดแล้วอย่ามาโทษกันนะ .... 5555

อีกอย่างที่ต้องห้ามพลาดสำหรับบุรีรัมย์ก็คือ ต้องมาชิม "ปาท่องโก๋ ชุมพล" โดนมาหลายทีแต่ยังไม่ถึงใจซักที ร้านอยู่ถนนหลังสถานีรถไฟ ... เปิด 2 สาขา ไว้ขายยามเช้าและยามเย็นสลับกัน ขอบอกว่าขายดีมาก เตรียมแป้งวันละเป็นร้อยโล เดินเข้ามาในร้าน เห็นแล้วสนุกสนานมากกับคนตัดแป้ง 2 คน ซอยแป้งกัน ยิก ยิก ยิก หันไปด้านข้าง ตั้งกระทะยักษ์ ไว้ 2 กระทะ ทอดกันแบบเพลิดเพลิน คนทอดใช้ตะเกียบคีบปาท่องโก๋ได้พริ้วไหวดั่งสายน้ำ

แป้งปาท่องโก๋สูตรของทางร้าน เราไม่รู้ ถึงรู้ไปก้อคงทำตามไม่ถูก .... สรุป ... ไม่ต้องรู้ดีกว่า ... กินอย่างเดียวพอ หลังจากนั่งโต๊ะแล้ว สั่งปาท่องโก๋ไป 6 ตัว กาแฟโบราณแล้วก้อไข่ลวก อีกอย่างละหน่วย ... ซดคำแรก กาแฟรสชาติปกติทั่วไป เน้นเข้มข้น หวานมัน ... ไข่ลวกก้อดี ลวกสุกกำลังดี เหยาะแม็กกี้ โรยพริกไทย คนให้เข้ากัน ซด ซวบบบบบ ไหลลงคอ ลื่นปรื๊ดดดด ..... ส่วนปาท่องโก๋กัดคำแรก .... กรอบนอก นุ่มใน ... ด้านนอก กรอบ มีความกรุบๆ ได้ความมันส์ในการเคี้ยว .... เนื้อแป้งข้างในเหนียวๆ เคี้ยวแล้วหนึบๆ ที่ชอบคือ ... ใช้น้ำมันใหม่ตลอด ไม่เหม็นน้ำมันเก่าเลย ที่สำคัญทอดแบบไม่อมน้ำมัน กินแล้วไม่รุ้สึกเหนียวๆคอ ถือว่าเป็นปาท่องโก๋ที่รสชาติดีอย่างที่คนพื้นที่เค้าบอกกัน .... ใครมาบุรีรัมย์ ไปลองดู ทั้ง 2 ร้านที่เล่ามานะครับ อยากแนะนำ เพราะอร่อยจริง ....

จบ ... อิ่ม ... ไม่อยากพูดเยอะ เจ็บคอ ไว้เดือนหน้า ไปกินไร จะกลับมาเล่าให้ฟังใหม่นะจ๊ะ .... บาย