ขับ ฮอนด้า ซีอาร์-วี ใหม่

ไทย-กัมพูชา-ลาว-ไทย

วันที่ 25-28 มกราคม 2561 : รณชิตได้รับชวนจากคุณกิ๊ก-อำนวยชัย ทองเพ่งพิศ และทีมงานใน บริษัท ฮอนด้า ออโตโมบิล (ประเทศไทย) จำกัด ให้ไปร่วมกิจกรรมท่องเที่ยวสุดพิเศษ ซึ่งเป็นการพาลูกค้ารถยนต์ ฮอนด้า ซีอาร์-วี ใหม่ และสื่อมวลชน ขับรถไปบนเส้นทางอู่อารยธรรมแห่งลุ่มน้ำโขง 3 ประเทศ ได้แก่ ไทย กัมพูชา และ สปป.ลาว รวมระยะทางกว่า 1,200 กม.เป็นการขับแบบแวะกินแวะเที่ยวไปเรื่อย ให้ได้สัมผัสครบถ้วนทั้งธรรมชาติ และวิถีชีวิตอันงดงามของชุมชนลุ่มน้ำโขง ในกิจกรรม “CR-V Reach Out ก้าวออกไป…ให้ไกลกว่าจินตนาการ” 

สำหรับลูกค้าสุดพิเศษนั้นขับ ฮอนด้า ซีอาร์-วี ใหม่ ออกจากศูนย์ฝึกอบรม บริษัท ฮอนด้า ออโตโมบิล (ประเทศไทย) จำกัด กรุงเทพฯ ตั้งแต่วันที่ 24 มกราคม นะครับ ไปทางเขาหินซ้อน วัฒนานคร อรัญประเทศ ข้ามไปปอยเปต ศรีโสภณ หรือบันเตียเมียนเจย (บันทายมีชัย = ปราการแห่งชัยชนะ) แล้วยาวโลดถึงเสียมเรียบ สิริรวมวันแรกก็ได้ประมือกับ ซีอาร์-วี ใหม่ ไปถึง 390 กม.ส่วนรณชิตและคณะสื่อ ตามไปในเช้าวันที่ 25 มกราคม ด้วยเรือบินแอร์เอเชีย ปรี๊ดเดียว ราว 11 โมงก็ลงจอดที่ท่าอากาศยานนานาชาติเสียมเรียบ

มื้อเที่ยงวันนี้จะไปทานกันที่ร้านอาหารริมสระสรง ซึ่งเป็นสระอันกว้างใหญ่ให้พระลงสรงน้ำ นักประวัติศาสตร์ท่านว่ามีอายุ 900 ปี ยาว 700 เมตร กว้าง 300 เมตร ขุดในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 เป็นยุคที่อาณาจักรขอมมั่นคงมั่งคั่งและรุ่งโรจน์สุดติ่ง ดังนั้นจึงเป็นองค์เดียวกับที่สร้างปราสาทนครธม พระนครหลวงที่มีพระราชวังและปราสาทมากมาย, สร้างปราสาทบายน ปราสาทหลวงประจำรัชสมัย และสร้างปราสาทตาพรหม ซึ่งเป็นวัดและวิหารหลวงประจำรัชสมัย พระเจ้าชัยวรมันที่ 7 นั่นแล

สำหรับกัมพูชาในปัจจุบันประกอบด้วย 25 จังหวัด ประชากรที่เหลือจากสงครามยุคนายพลลอนนอล และการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ในยุคเขมรแดง ซึ่งตายไป 4 ล้านคน ตอนนี้มีอยู่ประมาณ 16 ล้านคน ในจำนวนนี้ประกอบอาชีพเกษตรกรรมซะ 85 เปอร์เซ็นต์ ปลูกข้าว ปลูกมันสำปะหลัง เลี้ยงสัตว์ และอื่นๆประมาณนี้ ซึ่งพอเพียงต่อการบริโภคภายในประเทศ ถ้ามีเหลือก็ส่งขายต่างประเทศ เพียงแต่ต้องขนมาลงเรือที่แหลมฉบังไทยแลนด์นี่เอง 

ระหว่างทาง รณชิตได้นั่งรถผ่านนครวัดด้วยนะครับ ซึ่งค่าชมก็เพิ่มตามยุคสมัย ตอนนี้เก็บ 37 ดอลล่าร์ต่อวัน นับว่าคุ้มมากสำหรับคนที่มาดูวัดที่ใหญ่ที่สุดในโลก สร้างเมื่อกลางพุทธศตวรรษที่ 17 โดยพระเจ้าสุริยวรมันที่ 2 เพื่อเป็นเครื่องบูชาแด่องค์พระวิษณุ ผู้ดูแลทั้งสามโลกให้อยู่อย่างเรียบร้อยงดงาม เด็กช่างประเทศสารขัณฑ์จึงนิยมนับตัวเองว่าเป็นลูกพระวิษณุ เผื่อหวังว่าพระองค์จะแบ่งให้ปกครองซักหนึ่งตำบลของสามโลก ซะงั้น!! ที่แห่งนี้ฝรั่งเขาพูดว่าก่อนตายต้องไปดูให้ได้ นอกจากจะเป็นวัดแล้วยังเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของผู้คนจำนวนมาก โดยเฉพาะชาวกัมพูชาเอง เฉพาะองค์ปราสาทนั้นสูง 60 เมตร ดังนั้นอาคารสิ่งปลูกสร้างในเมืองเสียมเรียบทั้งหมด จึงไม่มีอะไรสูงเกินปราสาทนครวัด เต็มเหนี่ยวก็แค่ 5 ชั้น

ส่วนค่าเข้าชมมหาปราสาททั้งหลายที่เก็บกันวันละ 37 ดอลล่าร์ ก็มีการจัดสรรปันส่วนอย่างงดงาม เช่น โรงพยาบาลเด็ก ซึ่งในประเทศกัมพูชามีเพียง 2 แห่ง หนึ่งในนั้นก็คือโรงพยาบาลเด็กอังกอร์ ในเสียมเรียบ เมื่อก่อนอยู่ได้เพราะความช่วยเหลือจากองค์กรการกุศล หรือจากรัฐบาลประเทศที่ร่ำรวยกว่า จึงสามารถเปิดบริการฟรีสำหรับเด็กที่ป่วยไข้และอายุตั้งแต่ 15 ปีลงไป ต่อมาเมื่อเงินช่วยเหลือน้อยลง อายุเด็กก็ถูกลดลงว่า ตั้งแต่ 11 ปีลงไปรักษาฟรี ทั้งนี้นครวัด หรือวัดที่ใหญ่ที่สุดในโลก ก็แบ่งเงิน 5 ดอลล่าร์ จากค่าเข้าชมของแต่ละคน มาให้รักษาคนไข้เด็กๆนี่เอง จบข่าวข้อนี้นะ 

สำหรับร้านอาหารที่ริมสระสรงนั้น รณชิตเดินขึ้นไปชั้นสองก็เจออาจารย์เผ่าทอง ทองเจือ ปั๊บเลย จึงได้สวัสดีท่านอย่างเนียนละออ แล้วก็เลยเข้าไปนั่งโต๊ะข้างใน เมนูอาหารก็เน้นไปทางหมูและปลา ทำให้คุณเต้ยเพื่อนผมซึ่งเป็นอิสลามนั้นรอดตัวไปหวุดหวิด แต่อาหารก็รสจืดแสนจืด ไม่จี๊ดจ๊าดเหมือนอาหารบ้านเรา จึงต้องอาศัยพริกและกระเทียมหั่นเป็นตัวช่วยประทังรสชาติ

เอาล่ะครับ ทีนี้ก็ได้เวลาขึ้นขับ ฮอนด้า ซีอาร์-วี ใหม่ เจนเนอเรชั่นที่ 5 ซึ่งยังคงได้รับความนิยมอย่างต่อเนื่อง มียอดขายกว่า 11,000 คัน ในช่วง 10 เดือนที่ผ่านมา นับตั้งแต่เปิดตัวเมื่อปีที่แล้ว วันนี้ก็เป็นคณะใหญ่ขึ้น ทั้งลูกค้าและสื่อมวลชนเข้าชุดเป็นคาราวานไปด้วยกัน เรื่องความกว้างขวางสะดวกสบายนั้นหายห่วง เพราะไป 4 คนในรถเบาะนั่ง 3 แถว 7 ที่นั่ง ในขบวนมาครบทั้งเครื่องยนต์ดีเซล 1.6 ลิตร i-DTEC DIESEL TURBO เกียร์อัตโนมัติ 9 สปีด (เป็นเกียร์ไฟฟ้าที่ควบคุมการเปลี่ยนเกียร์ด้วยสวิตช์ Shift by Wire) ที่เคลมอัตราการประหยัดน้ำมันไว้ถึง 18.9 กิโลเมตร/ลิตร และเครื่องยนต์เบนซินขนาด 2.4 ลิตร DOHC i-VTEC พร้อมระบบเกียร์ CVT ที่รองรับพลังงานทางเลือก E85 ได้ด้วย ถ้าให้ชี้นิ้วแบบชอบๆเลยคือ ประตูท้ายเปิด-ปิดอัตโนมัติแบบไฟฟ้า 

วันนี้เป้าหมายอยู่ที่โรงแรมโฟร์ริเวอร์ จังหวัดสตรึงเตรง ซึ่งเป็นบริเวณที่แม่น้ำหลายสายมาเจอกัน รวมทั้งแม่โขงด้วย แต่ระหว่างทางผ่านนั้นได้แวะชมพีระมิดขอมเกาะแกร์ เมืองที่ถูกซ่อนอยู่ในป่ามาเป็นเวลานาน ศูนย์กลางอำนาจคือปราสาทธม Thom มีรูปร่างคล้ายกับพีระมิด 7 ชั้น สูงประมาณ 35 เมตร ฐานเป็นจตุรัสกว้างด้านละ 55 เมตร แทนความหมายภูเขาสัตตบริภัณฑ์คีรี ซึ่งมีบันไดขนาดเล็กตั้งเรียงขึ้นไปคล้ายกับถนนสู่สวรรค์ คนที่มาค้นคบคือ หลุยส์ เดอลาปอร์ต ชาวฝรั่งเศส ความจริงคนแถวนี้ก็คงค้นพบมานานแล้วแหละ เพราะสร้างตั้งแต่สมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 4 ส่วนคนบรรยายก็คือท่านอาจารย์เผ่าทองนั่นเอง  

ทางแยกเข้าไปชมปราสาทแห่งนี้ งบประมาณยังมาไม่ถึงนะครับ ต้องขับรถดำฝุ่นลูกรังเข้าไป จนภายนอกของแต่ละแดงแจ๋ผ่องพรรณไปเลย คณะเราอยู่กับตรงนี้จน 5 โมงเย็น ดังนั้นจึงต้องฝ่าความมืดไปอีกโข เพราะระยะทางวันนี้ไกลถึง 322 กม.คันของรณชิตได้ตัวเลขสิ้นเปลือง 17.6 กม./ลิตร โดยใช้โหมดรวมๆกันไปตามสภาพการใช้งานจริงนะครับ ถนนเขาเป็นลาดยางวิ่งสวนเลนส์ ข้างทางเป็นพื้นที่การเกษตร ปลูกกล้วย มะม่วงหิมพานต์ มันสำปะหลัง พริกไทย คละเคล้ากันไปกับผืนป่าเสื่อมโทรม 

วันที่ 26 มกราคม 2561 : เช้านี้รณชิตก็ได้เห็นวิวอันตระการตาของปากน้ำ เพราะพักอยู่สูงถึงชั้น 7 นานๆทีจะมีเรือลำเล็กๆล่องขึ้นลงตามน้ำ เมื่อคืนมามืดเกือบ 3 ทุ่มจึงมองอะไรไม่เห็น แถมไฟติดๆดับๆทุก 10 นาที เหมือนบ้านผมเมื่อ พ.ศ.2521 ทั้งโรงแรมมีลิฟท์อยู่อันเดียว เข้าได้คราวละ 4 คน แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่เต็มใจจะใช้หรอก กลัวไฟดับครึ่งทาง มีรณชิตเนี่ยแหละที่ใช้ เพราะพักอยู่ชั้นสูงสุด โชคดีว่างานเลี้ยงอยู่ชั้นดาดฟ้า จึงไม่ได้ใช้ลิฟท์บ่อย ส่วนบริกรนั้นพูดไทยได้จ้อยๆเลย

ชาวเราออกจากโรงแรม 8 โมงครึ่ง ขับไปชั่วโมงครึ่งก็ถึงด่านชายแดน สปป.ลาว ขั้นตอนการผ่านแดนนั้นง่ายมากนะครับ  เส้นทางก็จะขนานไปกับสายน้ำโขงจนถึงจำปาสัก ไฮไลท์อันแรกคือมหานทีสีพันดอน น้ำตกตาดคอนพะเพ็ง ซึ่งกว้างใหญ่ไพศาลที่สุดในเขตน้ำโขงตอนล่าง เพราะมันคือแม่น้ำโขงทั้งสายไหลผ่านแก่งหิน สูงต่ำแตกต่างกันไป รวมๆก็สูงประมาณ 10 เมตร แต่มันไหลบิดและดุเดือดรุนแรงมาก เหมือนมันถูกบีบปลายสายยางไว้ ก็เลยได้ชื่อว่าไนแองการ่าแห่งเอเชีย ซึ่งชาวเราก็กินมื้อเที่ยงและชมน้ำตกไปด้วยซะเลย  

วันนี้ระหว่างทางได้แวะอุดหนุนปั๊มปิโตรลาว Petrolao แล้วขับเลยจำปาสักไปอีกหลายกิโล เพื่อไปชมปราสาทหินวัดพู ทางดีๆก็มีแต่ไม่ขับ หัวขบวนพาลงทางฝุ่นดิน ซึ่งต้องเว้นระยะห่างมากขึ้น เพราะฝุ่นหนามาก ขนาดมองไม่เห็นกันในระยะ 15-20 เมตร ประมาณว่าเป็นการทดสอบรถไปในตัวด้วย ที่บริเวณใกล้ปราสาทมีการออกร้านเหมือนงานกาชาดสวนอัมพร เข้าใจว่าน่าจะเป็นเทศกาลประจำปีของปราสาท ซึ่งเป็นมรดกโลกแห่งที่ 2 ของ สปป.ลาว 

ยุคแรกนั้นเป็นเทวาลัยของศาสนาฮินดูในสมัยเจนละ ต่อมาเป็นของขอมในสมันก่อนเมืองพระนคร และสุดท้ายสมัยล้านช้างก็กลายเป็นวัดพุทธนิกายเถรวาท ต้องเดินขึ้นบนเนินเขาพูไกลโขเหมือนกัน ผ่านบันได 3 ชั้น จนถึงองค์ปราสาทที่อยู่ชั้นบนสุด หน้าวัดมีบารายหรือแหล่งเก็บน้ำขนาดใหญ่ เป็นที่แข่งเรือและสรงน้ำสำหรับพิธีกรรมต่างๆ แถมมีผู้คนเยอะแยะในงานบุญคราวนี้ ขณะที่ชาวเราก็มาถึง 5 โมงเย็นแล้วด้วย จึงได้เดินกันจนร่อแร่  ก่อนย้อนกลับเข้าพักที่โรงแรมจำปาสักแกรนด์ สิริรวมวันนี้เดินทาง 305 กม.ได้อัตราสิ้นเปลืองที่ 15.5 กม./ลิตร ที่จำปาสักเนี่ยเจริญแล้วนะครับ โรงแรมก็อย่างหรู มองเห็นคฤหาสน์ขนาดใหญ่ มีคนเล่าว่าเป็นบ้านของเถ้าแก่ร้านปลอดภาษีดาวเรืองอันโด่งดังของลาว

วันที่ 27 มกราคม 2561 : เช้านี้อำลาจำปาสักแกรนด์ราวๆ 8 โมงครึ่ง ขับดุ๋ยดุ่ยไปชั่วโมงครึ่งก็ถึงไร่กาแฟปากซองไฮแลนด์ เป็นไร่ที่กว้างใหญ่ไพศาลที่สุดในแถบเอเซีย ถึงขนาดต้องนั่งรถชมนะครับ รวมทั้งเป็นตัวอย่างของการเกษตรสมัยใหม่ที่ต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญ ตรงนี้มีชาวเราและชาวเขามาเที่ยวชมจำนวนมากพอควร ครบครันด้วยร้านอาหารและจุดถ่ายรูปมุมสูง  

มื้อเที่ยงวันนี้ไปกินพร้อมกับชมวิวที่น้ำตกตาดฟาน เมนูอาหารก็อร่อยดี ส่วนน้ำตกนั้นเป็นสองแง่งเหมือนงาช้าง มันกระโจนจากหน้าผาสูง 120 เมตร แง่งทางซ้ายมือไหลมาจากห้วยผักกูด ทางขวามือมาจากอุทยานแห่งชาติดงหัวสาว ถ้าช่วงฤดูฝนน้ำตกจึงลงมาลำละสี อันหนึ่งแดงแปร๊ด ส่วนอีกอันนั้นขาวใส ท่านผู้ชมก็ได้แต่มองจากหน้าผาอีกด้านที่เป็นจุดตั้งร้านอาหารและมีความสูงพอกันกับน้ำตก ถ้าเป็นช่วงเช้าๆก็เห็นแต่ทะเลหมอกนะครับ 

วันนี้เราอำลา สปป.ลาวที่ด่านชายแดนช่องเม็ก โดยมีการแวะอุดหนุนร้านปลอดภาษีพองามตามท้องเรื่อง และเข้าพักที่โรงแรมทอแสงโขงเจียมรีสอร์ท อุบลราชธานี ตอนเกือบ 6 โมงเย็น รวมระยะทาง 185 กม.ได้อัตราสิ้นเปลือง 12.8 กม./ลิตร เพราะจอดแช่ซะนานโข ก่อนขึ้นขี่นกแอร์กลับกรุงเทพฯในตอนเที่ยงวันที่ 28 มกราคม 2561..จบการท่องเที่ยวอย่างสมบูรณ์แบบเลย