สวัสดีครับ ท่านผู้อ่านที่เคารพ “บักเสือบ้านนอก” ทราบข่าวพี่น้องกลุ่ม “ลำน้ำเข็กออฟโรด” และเพื่อนๆจิตอาสาชาวพิษณุโลก ร่วมกันจัดกิจกรรมเพื่อแบ่งปันแก่ผู้ด้อยโอกาส ผมจึงยกแขนชูขาเพื่อตามพี่ท่านเหล่านั้นไป

วันเสาร์ที่ 6 มกราคม 2561 : ชาวลำน้ำเข็กออฟโรด นัดหมายออกจากเมืองพิษณุโลกในตอนดึกตีสาม โดยร่วมขบวนสมทบกันไป 6 คัน ครั้งนี้ผมมีเพื่อนโดยสารในรถเป็นลูกชายทั้งสองคน เจ้าแทนที กับ เจ้าทศแทน จากพิษณุโลกถึงเมืองตาก มุ่งหน้าเข้าอำเภอแม่สอด เป็นเส้นทางที่ผมเองมาบ่อยและสันทัดพอประมาณ จึงขับเพลินจนเสียงยางรถบดบี้กับถนนฟังไพเราะเหมือนกลอนหมอลำซิ่ง แบบอีสานบรรเลงกล่อม ผู้โดยสารทั้งสองคนหลับไหล ตายเอ้ดเลดคาที่  

หกโมงเช้าวันนั้น อากาศหนาวกำลังดี ประมาณ 18 องศา พวกเราถึงจุดนัดหมายกับเพื่อนๆพี่ๆชาวออฟโรดกำแพงเพชร และกลุ่มจากจังหวัดอุทัยธานี ที่ตลาดดอยมูเซอก่อนเข้าแม่สอด แต่ไม่ได้แวะพักชมฟักแฟงมะเขือยาว เพราะทุกคันส่วนใหญ่ตุนเตรียมเสบียงไว้พอเพียงแล้ว จึงหอบบรรทุกสิ่งของบริจาคมุ่งหน้าอำเภอท่าสองยาง จุดหมายคือหน้าอุทยานแห่งชาติสบเมย 

ตั้งขบวนให้ลมรำเพยพัดอ่อนๆที่ปากทางเข้าอุทยาน มีเสียงวิทยุจากอาจารย์ลุงหนวดเพื่อนต่างวัยที่เดินทางมากับพี่ยศไฟฟ้า แจ้งสมาชิกทุกๆท่านว่า 70 กม.เศษ จะถึงจุดหมายหมู่บ้านชาวกระเหรี่ยง บ้านทีโบะคี ตำบลแม่สอง อำเภอท่าสองยาง จากปากทางเป็นถนนเขตอุทยาน 25กม.เรียบเนียนผ่องเป็นยองใย และอีก 40กม.เป็นทางทุรกันดารแร้นแค้น สูงชัน รถทุกคันต้องใส่เกียร์โฟร์ ค่อยๆไต่ขึ้นที่สูง และแต่ละคันต้องทิ้งระยะห่างกันพอประมาณเพื่อความปลอดภัย 

ผู้บ่าวขาเลาะ ก็พากันขับรถลัดเลาะไปตามเทือกเขาที่คดเคี้ยว ผมอยู่เกือบที่โหล่ มีลูกชายทั้งสองคนเป็นเพื่อนสนทนาธรรม..พ่อครับทำไมคนบนนี้เค้าพูดฟังไม่รู้เรื่องเลย..ทำไมเค้ามาอยู่บนเขาสูงๆครับ..ทำไมเค้าใส่เสื้อผ้าแปลกๆ..และอีกหลายคำถามที่เด็กเยาว์วัยสงสัยในห้องเรียนห้องใหญ่ของโลกใบนี้ เมื่อห่างออกมาจากเขตอุทยาน ภูเขาส่วนใหญ่แทบไม่เห็นต้นไม้ใหญ่ มันจึงเป็นอีกหนึ่งผลงานที่อดสูอย่างเนียนละออของมนุษย์

บ่ายสามโมงเศษ รถทุกคันถึงโรงเรียนทีโบะคี ซึ่งเป็นสาขาของโรงเรียนแม่ระเมิง อยู่ในเขตหมู่ 13 ตำบลแม่สอง อำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก มีเด็กนักเรียน 30 คน เปิดสอนตั้งแต่อนุบาลจนถึงประถมศึกษาปีที่ 6 และที่งามผ่องท่าสองยางเป็นอย่างยิ่ง คือ มีครูสอนประจำเพียงคนเดียว ด้วยระยะทางที่ค่อนข้างไกลจากบ้านแม่ระเมิง ลำบากแก่การเดินทาง โรงเรียนแม่ระเมิงจึงเปิดเป็นโรงเรียนสาขา แล้วครูวนเวียนมาช่วยสอน 

  

  

ก่อนหน้านี้มีกลุ่มจิตอาสาและกลุ่มออฟโรดต่างๆ เดินทางมามอบสิ่งของบ่อยๆ แต่ก็ยังขาดแคลนอยู่ดี เนื่องจากงบประมาณหลักมีจำกัด ส่วนในครั้งนี้กลุ่มจิตอาสาจากพิษณุโลก รวมตัวกันมามอบสื่อการสอน สมุดหนังสือที่จำเป็นต้องใช้ในการเรียน อีกทั้งเสื้อผ้า ผ้าห่มกันหนาว และชุดเครื่องนอนของเด็กอนุบาล ที่ไม่ลืมคือได้นำธงไตรรงค์ชาติไทยมามอบให้โรงเรียนใช้แทนผืนเก่าที่สีจางและเก่าด้วย 

“บักเสือบ้านนอก” ขอเป็นสะพานบุญ สื่อเรื่องราวดีๆเหล่านี้ไปให้ท่านผู้อ่านได้เห็น ลำพังเพียงแรงเดียวคงพ่ายแพ้ต่อการราวีกับความจน ต้องร่วมแรงหลายๆพลัง จะทำให้เกิดผลสำเร็จด้วยดี สิ่งของทั้งหมดถูกส่งมอบแก่ตัวแทนโรงเรียน และผู้นำชุมชนไปใช้ให้เกิดประโยชน์ 

ละเกจะเลิกโรง ไอ้ย้อยก็ปิดฉาก โดยทำอาหารเลี้ยงเด็กๆและชาวบ้าน จนพลบค่ำสมาชิกทั้งหลายก็พักผ่อนหลับนอนในบรรยากาศที่หนาวเย็น ขอบพระคุณทุกคน ทุกคัน ทุกรอยล้อ และหัวใจทุกดวง สวัสดีครับ